Διαβάστε περισσότερα
Τη δεκαετία του ’80 πολλές νέες και πολλοί νέοι βρέθηκαν στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας για σπουδές, όπως εκατοντάδες άλλοι από όλη την Ελλάδα. Τα χρόνια πέρασαν. Η νοσταλγία μεγάλωσε και αποφάσισαν να βρεθούν με τόπο συνάντησης ποιον άλλο χώρο από αυτόν του Πανεπιστημίου Πατρών που κουβαλάνε πάντα στην καρδιά τους.
Με φόντο την κατασκευασμένη πρωτοποριακή Γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου με τους 4 πυλώνες, καθέναν για κάθε 10 χρόνια από την αποφοίτηση τους, συγκεντρώθηκαν στην πόλη μας μετά από 40 χρόνια πολιτικοί μηχανικοί από όλο τον κόσμο.
Μια πολύ όμορφη εκδήλωση γεμάτη συγκίνηση και αναμνήσεις οργάνωσαν χθες οι πολιτικοί μηχανικοί που αποφοίτησαν πριν από τέσσερις δεκαετίες από το νεοσύστατο τότε τμήμα πολιτικών μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών στο αμφιθέατρο του κτιρίου τους «Ευθύμιος Μαστρογιάννης» με προσκεκλημένο τον πρόεδρο του τμήματος, καθηγητή Αθανάσιο Τριανταφύλλου.
Νωρίτερα στο συνεδριακό Κέντρο του ακαδημαϊκού ιδρύματος ο πρύτανης, Χρήστος Μπούρας, υποδέχτηκε και μίλησε στους μηχανικούς που παραβρέθηκαν στην πόλη μας και οι οποίοι δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ήταν μία διαφορετική επανένωση απολογισμού και δημιουργίας ισχυρών μεταξύ τους δεσμών. Οι απόφοιτοι της χρονιάς του 1982 βρέθηκαν και πάλι μαζί για να αναβιώσουν παλιές καλές στιγμές από τη φοίτησή τους στα πανεπιστημιακά έδρανα της δεκαετίας του ’80 αλλά και της φοιτητικής τους ζωής σε μια μεταπολιτευτική Πάτρα πιο γραφική, πιο ομοιόμορφα πολεοδομικά δομημένη, γεμάτη από χρώματα και μυρωδιές της εποχής εκείνης.
Ματθούλα Τριανταφύλλου (Γενική Γραμματέας Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων): Επανήλθαν οι μνήμες της περιόδου εκείνης
Η συνάντηση με τους συμφοιτητές μας μετά από 40 χρόνια ξεχωριστών διαδρομών, κατά τη γνώμη μου αποτέλεσε μεγάλη πρόκληση, προκάλεσε έντονο ενδιαφέρον και ενθουσιασμό και ιδιαίτερη συγκινησιακή φόρτιση. Μεγάλη πρόκληση γιατί κληθήκαμε να ξανά- γνωρίσουμε ανθρώπους της γενιάς μας που έχοντας ο καθένας μας διανύσει ξεχωριστή πορεία, κυοφορεί και διαφορετική κουλτούρα από αυτή που γνωρίζαμε 40 χρόνια πριν. Εντονο ενδιαφέρον και ενθουσιασμό γιατί μέσα σε λίγες ώρες ήρθαμε σε επαφή και επικοινωνήσαμε με πολλούς ανθρώπους που έχουμε -έστω και χαλαρούς- δεσμούς. Ιδιαίτερη συγκινησιακή φόρτιση γιατί μαζί με τους συμφοιτητές επανήλθαν οι μνήμες της περιόδου εκείνης, οι μνήμες του οράματος, της ελπίδας, της ομορφιάς».
Βασίλης Τσιχριντζής (καθηγητής Πανεπιστημίου Θράκης και ΕΜΠ): Τα μεσημέρια στο ταβερνάκι του Κουκούτση στο Ρίο
«Τα φοιτητικά μου χρόνια στην Πάτρα, 1977-1982, ήταν από τα καλύτερα στη ζωή μου. Η ξεγνοισιά της ηλικίας, οι παρέες, οι ταβέρνες, τα ξενύχτια στο καφέ του σταθμού και το πρωινό βούτυρο με μέλι στο γαλακτοπωλείο της οδού Κορίνθου και μετά κατευθείαν στο μάθημα στις 8:00. Και τα μεσημέρια στο ταβερνάκι του Κουκούτση στο Ρίο.
Συγχρόνως όμως και η σκληρή δουλειά με τις ομάδες μας να τελειώσουμε τις εργασίες και να ολοκληρώσουμε τις σπουδές μας. Το Πανεπιστήμιο μας, με ένα από τα ομορφότερα campus στην Ελλάδα σήμερα, ήταν τότε ακόμη στα πρώτα του βήματα. Υπήρχε μόνο το Παράρτημα της οδού Κορίνθου και στο Ρίο τα Προκάτ και τα κτίρια Α και Β. Θυμάμαι και τα ξενύχτια στο φωτοτυπικό του Πανεπιστημίου να βγάλουμε τις πρώτες σημειώσεις για να μπορέσουμε
να διαβάσουμε.
Έχοντας μόνο καλές αναμνήσεις από εκείνα τα χρόνια και προσπαθώντας να διατηρήσω την επικοινωνία μου με τους συμφοιτητές και φίλους σε μια σημαντική η χρονιά σαν αυτή, 40 χρόνια μετά την αποφοίτησή μας, σκεφτήκαμε να βρεθούμε, να θυμηθούμε τις παλιές όμορφες στιγμές και να εντοπίσουμε μετά από τόσο καιρό που βρίσκεται ο καθένας και ποια ήταν η πορεία του. Νιώθω τυχερός για τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο Πατρών οι οποίες ήταν καθοριστικές για την περαιτέρω πορεία μου.
Συνάντησα καθηγητές υψηλού επιπέδου, όπως κκ. Ατματζίδης, Μπέσκος, Χατζηθεοδώρου, Γρηγορόπουλος, Αντωνόπουλος και συμφοιτητές με όνειρα και στόχους που είναι σήμερα επιτυχημένοι επιστήμονες και επαγγελματίες. Πολλά οφείλουμε για την συνάντηση αυτή στον φίλο Δημήτρη Πλούμπη που ζει στη Τσεχία, έριξε την πρώτη ιδέα και οργάνωσε με επιτυχία το όλο εγχείρημα. Βοήθησε επίσης στην προσπάθεια και ο πατρινός συμφοιτητής μας Χάρης Βασιλείου».
Δημήτρης Πλούμπης (πολιτικός μηχανικός με δραστηριοποίηση στην Τσεχία): Ζωηρές φιλίες, έντονες αντιπαραθέσεις
«Θυμάμαι μια Πολυτεχνική Σχολή στα σπάργανα γεμάτη όμως ενέργεια και προσπάθεια να γίνει καλύτερη, ένα Πανεπιστήμιο πρωτοπόρο σε πολλούς τομείς, έναν νέο κόσμο γνώσεων που άνοιξε μπροστά μου, δυνατές φιλίες, ζωηρές αντιπαραθέσεις, διεύρυνση του ορίζοντα των ενδιαφερόντων μου, έντονη πολιτικοποίηση, ελπίδα καλύτερα βεβαιότητα ότι το αύριο θα ήταν καλύτερο. Θυμάμαι μια Πάτρα λιγότερο αναπτυγμένη αλλά φιλική και ευχάριστη, θυμάμαι οικονομικές δυσκολίες αλλά και μία αισιοδοξία απίστευτη. Ήταν ένας κόσμος και μία εποχή απλούστερη από τη σημερινή, με πολλές, αστήρικτες, “βεβαιότητες” και σαφείς διαχωριστικές γραμμές.
Η συμμετοχή στο reunion, αντίθετα με όσα νομίζουν οι περισσότεροι, δευτερευόντως προκαλείται από την επιθυμία να δεις παλαιούς συμφοιτητές με τη σημερινή τους μορφή. Η επιθυμία είναι μέσα από τις συζητήσεις, τις ιστορίες, τις αναμνήσεις να “ζήσει” κανείς για λίγο, έστω και φαντασιακά, τον καιρό της νιότης του, την ευχάριστη και ελπιδοφόρα φοιτητική του ζωή. 40 χρόνια μετά τις μέρες που πρωτογνωριστήκαμε είχαμε την ευκαιρία με τους συμφοιτητές και τις συμφοιτήτριες να μιλήσουμε πολύ περισσότερο για το “τότε” και λιγότερο για το “μετά”».
Χάρης Βασιλείου: Σα να ήταν χθες
«Η αύρα της ελευθερίας της τρίτης χρονιάς της μεταπολίτευσης δονούσε τόσο έντονα την καθημερινότητα της φοιτητικής ζωής μας, που μπορείς να το θυμάσαι ακόμα. Σχεδόν μισό αιώνα πριν, το νεοσύστατο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών είχε αρχίσει να στέκεται στα πόδια του, κι εμείς, με τη δύναμη της πρόσφατης επιτυχίας μας στις εισαγωγικές εξετάσεις, είχαμε μόλις αρχίσει να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αύριο.
Η σκέψη πως θα ξαναεπικοινωνήσω, θα ξαναμιλήσω, θα συνεργαστώ και θα ξαναδώ πολλούς από τους συμφοιτητές μου με συγκίνησε, και αποφάσισα να προσπαθήσω για την επιτυχία της συνάντησης μας, με φόντο τώρα τους τέσσερις πυλώνες της θαυμαστής γέφυρας, τέσσερις δεκαετίες μετά. Για να συζητήσουμε τι από αυτά που τότε ονειρευτήκαμε πραγματοποιήθηκε, πως είναι η ζωή μας τώρα, τώρα έχουμε όνειρα για το μέλλον. Σαν να ήταν χθες!!!»
Πηγή: https://pelop.gr/patra-panepistimio-politikoi-michanikoi-epestrepsan-sta-edrana-meta-apo-40-chronia/
Τη δεκαετία του ’80 πολλές νέες και πολλοί νέοι βρέθηκαν στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας για σπουδές, όπως εκατοντάδες άλλοι από όλη την Ελλάδα. Τα χρόνια πέρασαν. Η νοσταλγία μεγάλωσε και αποφάσισαν να βρεθούν με τόπο συνάντησης ποιον άλλο χώρο από αυτόν του Πανεπιστημίου Πατρών που κουβαλάνε πάντα στην καρδιά τους.
Με φόντο την κατασκευασμένη πρωτοποριακή Γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου με τους 4 πυλώνες, καθέναν για κάθε 10 χρόνια από την αποφοίτηση τους, συγκεντρώθηκαν στην πόλη μας μετά από 40 χρόνια πολιτικοί μηχανικοί από όλο τον κόσμο.
Μια πολύ όμορφη εκδήλωση γεμάτη συγκίνηση και αναμνήσεις οργάνωσαν χθες οι πολιτικοί μηχανικοί που αποφοίτησαν πριν από τέσσερις δεκαετίες από το νεοσύστατο τότε τμήμα πολιτικών μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών στο αμφιθέατρο του κτιρίου τους «Ευθύμιος Μαστρογιάννης» με προσκεκλημένο τον πρόεδρο του τμήματος, καθηγητή Αθανάσιο Τριανταφύλλου.
Νωρίτερα στο συνεδριακό Κέντρο του ακαδημαϊκού ιδρύματος ο πρύτανης, Χρήστος Μπούρας, υποδέχτηκε και μίλησε στους μηχανικούς που παραβρέθηκαν στην πόλη μας και οι οποίοι δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Ήταν μία διαφορετική επανένωση απολογισμού και δημιουργίας ισχυρών μεταξύ τους δεσμών. Οι απόφοιτοι της χρονιάς του 1982 βρέθηκαν και πάλι μαζί για να αναβιώσουν παλιές καλές στιγμές από τη φοίτησή τους στα πανεπιστημιακά έδρανα της δεκαετίας του ’80 αλλά και της φοιτητικής τους ζωής σε μια μεταπολιτευτική Πάτρα πιο γραφική, πιο ομοιόμορφα πολεοδομικά δομημένη, γεμάτη από χρώματα και μυρωδιές της εποχής εκείνης.
Ματθούλα Τριανταφύλλου (Γενική Γραμματέας Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων): Επανήλθαν οι μνήμες της περιόδου εκείνης
Η συνάντηση με τους συμφοιτητές μας μετά από 40 χρόνια ξεχωριστών διαδρομών, κατά τη γνώμη μου αποτέλεσε μεγάλη πρόκληση, προκάλεσε έντονο ενδιαφέρον και ενθουσιασμό και ιδιαίτερη συγκινησιακή φόρτιση. Μεγάλη πρόκληση γιατί κληθήκαμε να ξανά- γνωρίσουμε ανθρώπους της γενιάς μας που έχοντας ο καθένας μας διανύσει ξεχωριστή πορεία, κυοφορεί και διαφορετική κουλτούρα από αυτή που γνωρίζαμε 40 χρόνια πριν. Εντονο ενδιαφέρον και ενθουσιασμό γιατί μέσα σε λίγες ώρες ήρθαμε σε επαφή και επικοινωνήσαμε με πολλούς ανθρώπους που έχουμε -έστω και χαλαρούς- δεσμούς. Ιδιαίτερη συγκινησιακή φόρτιση γιατί μαζί με τους συμφοιτητές επανήλθαν οι μνήμες της περιόδου εκείνης, οι μνήμες του οράματος, της ελπίδας, της ομορφιάς».
Βασίλης Τσιχριντζής (καθηγητής Πανεπιστημίου Θράκης και ΕΜΠ): Τα μεσημέρια στο ταβερνάκι του Κουκούτση στο Ρίο
«Τα φοιτητικά μου χρόνια στην Πάτρα, 1977-1982, ήταν από τα καλύτερα στη ζωή μου. Η ξεγνοισιά της ηλικίας, οι παρέες, οι ταβέρνες, τα ξενύχτια στο καφέ του σταθμού και το πρωινό βούτυρο με μέλι στο γαλακτοπωλείο της οδού Κορίνθου και μετά κατευθείαν στο μάθημα στις 8:00. Και τα μεσημέρια στο ταβερνάκι του Κουκούτση στο Ρίο.
Συγχρόνως όμως και η σκληρή δουλειά με τις ομάδες μας να τελειώσουμε τις εργασίες και να ολοκληρώσουμε τις σπουδές μας. Το Πανεπιστήμιο μας, με ένα από τα ομορφότερα campus στην Ελλάδα σήμερα, ήταν τότε ακόμη στα πρώτα του βήματα. Υπήρχε μόνο το Παράρτημα της οδού Κορίνθου και στο Ρίο τα Προκάτ και τα κτίρια Α και Β. Θυμάμαι και τα ξενύχτια στο φωτοτυπικό του Πανεπιστημίου να βγάλουμε τις πρώτες σημειώσεις για να μπορέσουμε
να διαβάσουμε.
Έχοντας μόνο καλές αναμνήσεις από εκείνα τα χρόνια και προσπαθώντας να διατηρήσω την επικοινωνία μου με τους συμφοιτητές και φίλους σε μια σημαντική η χρονιά σαν αυτή, 40 χρόνια μετά την αποφοίτησή μας, σκεφτήκαμε να βρεθούμε, να θυμηθούμε τις παλιές όμορφες στιγμές και να εντοπίσουμε μετά από τόσο καιρό που βρίσκεται ο καθένας και ποια ήταν η πορεία του. Νιώθω τυχερός για τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο Πατρών οι οποίες ήταν καθοριστικές για την περαιτέρω πορεία μου.
Συνάντησα καθηγητές υψηλού επιπέδου, όπως κκ. Ατματζίδης, Μπέσκος, Χατζηθεοδώρου, Γρηγορόπουλος, Αντωνόπουλος και συμφοιτητές με όνειρα και στόχους που είναι σήμερα επιτυχημένοι επιστήμονες και επαγγελματίες. Πολλά οφείλουμε για την συνάντηση αυτή στον φίλο Δημήτρη Πλούμπη που ζει στη Τσεχία, έριξε την πρώτη ιδέα και οργάνωσε με επιτυχία το όλο εγχείρημα. Βοήθησε επίσης στην προσπάθεια και ο πατρινός συμφοιτητής μας Χάρης Βασιλείου».
Δημήτρης Πλούμπης (πολιτικός μηχανικός με δραστηριοποίηση στην Τσεχία): Ζωηρές φιλίες, έντονες αντιπαραθέσεις
«Θυμάμαι μια Πολυτεχνική Σχολή στα σπάργανα γεμάτη όμως ενέργεια και προσπάθεια να γίνει καλύτερη, ένα Πανεπιστήμιο πρωτοπόρο σε πολλούς τομείς, έναν νέο κόσμο γνώσεων που άνοιξε μπροστά μου, δυνατές φιλίες, ζωηρές αντιπαραθέσεις, διεύρυνση του ορίζοντα των ενδιαφερόντων μου, έντονη πολιτικοποίηση, ελπίδα καλύτερα βεβαιότητα ότι το αύριο θα ήταν καλύτερο. Θυμάμαι μια Πάτρα λιγότερο αναπτυγμένη αλλά φιλική και ευχάριστη, θυμάμαι οικονομικές δυσκολίες αλλά και μία αισιοδοξία απίστευτη. Ήταν ένας κόσμος και μία εποχή απλούστερη από τη σημερινή, με πολλές, αστήρικτες, “βεβαιότητες” και σαφείς διαχωριστικές γραμμές.
Η συμμετοχή στο reunion, αντίθετα με όσα νομίζουν οι περισσότεροι, δευτερευόντως προκαλείται από την επιθυμία να δεις παλαιούς συμφοιτητές με τη σημερινή τους μορφή. Η επιθυμία είναι μέσα από τις συζητήσεις, τις ιστορίες, τις αναμνήσεις να “ζήσει” κανείς για λίγο, έστω και φαντασιακά, τον καιρό της νιότης του, την ευχάριστη και ελπιδοφόρα φοιτητική του ζωή. 40 χρόνια μετά τις μέρες που πρωτογνωριστήκαμε είχαμε την ευκαιρία με τους συμφοιτητές και τις συμφοιτήτριες να μιλήσουμε πολύ περισσότερο για το “τότε” και λιγότερο για το “μετά”».
Χάρης Βασιλείου: Σα να ήταν χθες
«Η αύρα της ελευθερίας της τρίτης χρονιάς της μεταπολίτευσης δονούσε τόσο έντονα την καθημερινότητα της φοιτητικής ζωής μας, που μπορείς να το θυμάσαι ακόμα. Σχεδόν μισό αιώνα πριν, το νεοσύστατο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών είχε αρχίσει να στέκεται στα πόδια του, κι εμείς, με τη δύναμη της πρόσφατης επιτυχίας μας στις εισαγωγικές εξετάσεις, είχαμε μόλις αρχίσει να ονειρευόμαστε ένα καλύτερο αύριο.
Η σκέψη πως θα ξαναεπικοινωνήσω, θα ξαναμιλήσω, θα συνεργαστώ και θα ξαναδώ πολλούς από τους συμφοιτητές μου με συγκίνησε, και αποφάσισα να προσπαθήσω για την επιτυχία της συνάντησης μας, με φόντο τώρα τους τέσσερις πυλώνες της θαυμαστής γέφυρας, τέσσερις δεκαετίες μετά. Για να συζητήσουμε τι από αυτά που τότε ονειρευτήκαμε πραγματοποιήθηκε, πως είναι η ζωή μας τώρα, τώρα έχουμε όνειρα για το μέλλον. Σαν να ήταν χθες!!!»
Πηγή: https://pelop.gr/patra-panepistimio-politikoi-michanikoi-epestrepsan-sta-edrana-meta-apo-40-chronia/