Είναι κοινώς αποδεκτό ότι τα φοιτητικά χρόνια, αποτελούν ένα όμορφο κεφάλαιο στη Ζωή ενός νέου ή μιας νέας.  Στο κεφάλαιο αυτό μοιραία καταγράφεται  κάθε λεπτό χαράς αλλά και κάθε λεπτό στεναχώριας που φάνταζε κάποτε αιώνας για διαφορετικούς λόγους και αυτό επειδή  η σημαντικότητά τους αποδυναμώνεται με την πάροδο των ετών. Πλέον εκείνα τα προβλήματα που οδηγούσαν σε αδιέξοδο, έχουν μετατραπεί σε γλυκούς προβληματισμούς σήμα κατατεθέν της ηλικίας.

Ωστόσο η Ζωή είναι στιγμές είτε καλές είτε κακές, και το πάζλ των φοιτητικών στιγμών είναι ξεχωριστό για κάθε παρέα. Βέβαια, οι στιγμές που μοιράζεσαι με φίλους είναι κοινές. Αυτά τα κοινά είναι που ενώνουν για μια Ζωή. Η σπορά των γνώσεων, η επίτευξη των στόχων, το ατελείωτο διάβασμα, η έντονη κοινωνικοποίηση, η ανάληψη των ευθυνών, η απομάκρυνση από την ασφάλεια της οικογενειακής εστίας, η αληθινή φιλία ή και η  «ψεύτικη», η εσωτερική αναζήτηση της μοναξιάς είναι σαν ένα εκρηκτικό μείγμα μπαχαρικών που αφήνουν διαφορετική επίγευση στον ουρανίσκο όποιου τo γεύεται όπως ακριβώς το φαγητό που μαγείρεψες ολομόναχος για να υποδεχθείς την παρέα εκείνο το ζεστό καλοκαιρινό βράδυ πριν από την εξεταστική κατά τη διάρκεια του οποίου ο «Κώστας» έπαιζε γνωστές μελωδίες στην κιθάρα και η «Μαρία» ταξίδευε τους υπόλοιπους με τη φωνή και τη χάρη της.

Όλες αυτές και άλλες πολλές αναμνήσεις ξύπνησαν από τον λήθαργο της καθημερινότητας για όλους που ήταν άμεσα εμπλεκόμενοι  στην επανένωση των απόφοιτων ή και έμμεσα. Το Σάββατο 9 Ιουλίου 2022, ύστερα από τέσσερις δεκαετίες, τα μονοπάτια της Ζωής διασταυρώθηκαν για περίπου 100 απόφοιτους διαφορετικών Τμημάτων του Πανεπιστημίου Πατρών, στο δικό τους παντοτινό σημείο συνάντησης – στο θέατρο της Φοιτητικής Εστίας Πάτρας. Ποιος όμως είναι ο συνδετικός κρίκος των δικών τους φοιτητικών αναμνήσεων? Μα φυσικά η διαμονή τους στη Φοιτητική Εστία Πάτρας τη χρονική περίοδο 1978 – 1986. Οι δικές τους προσωπικές εμπειρίες των φοιτητικών χρόνων, τα βιώματά τους στις εγκαταστάσεις της εστίας καθώς και η παραμονή τους στους χώρους του Πανεπιστημίου 24 ώρες το 24ώρο, τους χάρισαν ανεπανάληπτες στιγμές νιότης.

Στην αφιερωματική συνάντηση των οικότροφων της ΦΕΠ για τη δεδομένη χρονική περίοδο – πλαίσιο της επανένωσης, παρευρέθηκε ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών, Καθ. Χ. Ι. Μπούρας, ο οποίος υπήρξε τη χρονική περίοδο 1980-1985 φοιτητής του Τμήματος Μηχανικών Η/Υ & Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πατρών. Τόσο με την ιδιότητα του Πρύτανη όσο και με την ιδιότητα του απόφοιτου του Ιδρύματος, ο κ. Μπούρας χαιρέτησε την εκδήλωση στην οποία αναφέρθηκε για τη δύναμη που κρύβει ένα Πανεπιστήμιο στους αποφοίτους του όπως επίσης στην πρωτοβουλία του για την ενίσχυση της κοινωνικής πλατφόρμας των απόφοιτων, η οποία στη συνέχεια παρουσιάστηκε αναλυτικά. Μία από τις πιο «δυνατές» στιγμές της εκδήλωσης ήταν  η παρουσία των εργαζόμενων εκείνο το χρονικό διάστημα στην εστία, όπως και η προσφώνηση όλων των συμμετεχόντων τιμώντας όσους κατάφεραν να επισκεφθούν το Πανεπιστήμιο Πατρών με φυσική παρουσία το πρωινό της 9^ης Ιουλίου αλλά και όσους δεν μπόρεσαν αλλά φρόντισαν να στείλουν τις ευχές και τους χαιρετισμούς τους.

Ο κατεξοχήν εμβληματικός χώρος της εστίας διαμορφώθηκε ανάλογα προκειμένου να υποδεχθεί μία ακόμη συνάντησή τους. Τα ταμπλό με ένα σωρό φωτογραφικά στιγμιότυπα που ανέσυραν από το χρονοντούλαπο τους, η προβολή βίντεο και φωτογραφιών ζωντανεύοντας ίσως «ξεχασμένες» από κοινού στιγμές τους από εξορμήσεις, καρναβαλικά πάρτυ, αμφιθέατρα, έρωτες, όπως και από το χιονισμένο περιβάλλον του Πανεπιστημίου κ.ά. καθώς και τα αγαπημένα τραγούδια των δικών τους φοιτητικών χρόνων συνόδευαν τις χαλαρές συζητήσεις μεταξύ όλων όσων έδωσαν το παρόν.

Πράγματι ήταν άκρως συγκινητικό να παρατηρεί κανείς την ένθερμη προσπάθεια ορισμένων να γνωστοποιήσουν στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειά τους μία νεανική συνήθεια, μία κρυμμένη γωνιά, ένα οικείο πρόσωπο από τα παλιά. Ομολογουμένως ήταν η κατάλληλη αφορμή για να ξεκινήσουν ατελείωτες συζητήσεις μεταξύ φίλων και συγκάτοικων, η πιο ελκυστική αιτία γνωριμίας και συναναστροφής ολόκληρων οικογενειών μεταξύ τους όπως και το έναυσμα για να μη  χαθεί η επαφή με τα πιο όμορφα χρόνια… τα φοιτητικά!

Στη συνέχεια, δόθηκε γεύμα στο χώρο του εστιατορίου, όπως τότε. Οι αναμνήσεις από τις ώρες στην ουρά και οι παρέες σε τετράδες ή εξάδες (ανάλογα με τη διάταξη τω θέσεων των τραπεζιών) πυροδότησαν και άλλο τη συναισθηματική φόρτιση της εκδήλωσης εκτοξεύοντας στα ύψη την πληθώρα των εικόνων που πέρναγαν σαν ταινία μπροστά από τα μάτια τους. Η συνάντηση των απόφοιτων ολοκληρώθηκε με την περιήγησή τους στα λοιπά κτήρια της Εστίας, ενώ όσο περνούσε η ώρα η νοσταλγική διάθεση χτυπούσε κόκκινο.

«Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε» ηχούσαν από τα μεγάφωνα της εστίας οι λατρεμένοι στίχοι του Μιχάλη Γκανά με τη ξεχωριστή σύνθεση του Δημήτρη Παπαδημητρίου και τη στιβαρή φωνή του Γεράσιμου Ανδρεάτου στο ομώνυμο τραγούδι.

Μέχρι την επόμενη ανταλλαγή της ματιάς τους, οι εκατοντάδες αναμνηστικές φωτογραφίες και οι ευχές που καταχώρησαν στο ηλεκτρονικό βιβλίο θα τους συντροφεύει. Προς το παρόν, σύμφωνα και με το λατρεμένο άσμα, εκτός από τη συνάντηση στα όνειρα, οι απόφοιτοι του Πανεπιστημίου Πατρών έχουν τη δυνατότητα να ανταμώνουν στον ιστότοπο του κοινωνικού δικτύου κάνοντας την εγγραφή στο παρακάτω σύνδεσμο:  https://alumni.upatras.gr/register/

Αφιερωμένο σε εκείνη τη φοιτητική παρέα που έχασε το στοίχημα της επαφής, με την ευχή να το κερδίσει σύντομα…

Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων, Εθιμοτυπίας και Εκδηλώσεων , Πανεπιστήμιο Πατρών