Διαβάστε περισσότερα
Ακολουθεί συνέντευξη του κ. Αϊβαλή , που μας παραχώρησε για τη στήλη των διακεκριμένων απόφοιτων του κοινωνικού δικτύου του Πανεπιστημίου Πατρών:
1.Μιλήστε μας για τις δικές σας φοιτητικές εμπειρίες. Πώς είναι να σπουδάζει ένας νέος στην πόλη του?
Β.Α.: Το να σπουδάζει ένας νέος στην πόλη του, προφανώς ζει αρκετά διαφορετικά φοιτητικά χρόνια σε σχέση με το να βρίσκεται σε άλλη πόλη. Πρώτα από όλα συνεχίζοντας να διαμένει στην πατρογονική του κατοικία, συνεχίζει να καρπώνεται την γονική φροντίδα έχοντας αυτόματα λύσει μια σειρά από βασικά καθημερινά αλλά ταυτόχρονα κυρίαρχα θέματα διαβίωσης, όπως φαγητό, πλύσιμο ρούχων, καθάρισμα σπιτιού, ψώνια κλπ. Αντικείμενα που απαιτούν καθημερινό κόπο και ενασχόληση κάποιες ώρες και τα οποία σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτονόητα για τους υπόλοιπους που σπουδάζουν σε κάποια άλλη πόλη. Ταυτόχρονα δε, οι σπουδές στην πόλη σου γίνονται πιο «βατές» για το σύνολο της οικογένειας μιας και δεν επιβαρύνουν σημαντικά τον οικονομικό προϋπολογισμό με δυσβάσταχτα επιπλέον πάγια μηνιαία κόστη όπως ενοίκιο σπιτιού σε άλλη πόλη, παροχές κοινής ωφέλειας, μεταφορές, κ.ο.κ.
Από την άλλη πλευρά, οι σπουδές στην ίδια πόλη και η συνέχιση της διαμονής κάτω από την ίδια στέγη με τους γονείς, κάνει τον φοιτητή να είναι σχετικά αδιάφορος στα θέματα γονικής φροντίδας που του προσφέρονται απλόχερα και έτσι να αργεί αρκετά ο “απογαλακτισμός” του. Η συνέχεια συμβίωσης με την οικογένεια δημιουργεί επίσης περιορισμούς των βαθμών ελευθερίας του, στις επιθυμίες αλλά και στις πράξεις του και γι’ αυτό πολλές φορές οι περισσότεροι νέοι επιθυμούν να σπουδάζουν σε άλλη πόλη. Να πραγματοποιήσουν νέες γνωριμίες, να επιχειρήσουν να αλλάξουν την καθημερινότητά τους, να επαναστατήσουν απέναντι στην δεδομένη καθημερινότητα που τους ενοχλεί, να δημιουργήσουν μόνοι τους την καθημερινότητα και την ζωή που επιθυμούν, είτε αυτή είναι εν τέλη καλύτερη είτε χειρότερη από την προηγούμενη.
Εγώ δεν είχα την τύχη να σπουδάσω σε διαφορετική πόλη επομένως είχα όλα τα πλεονεκτήματα και τα αντίστοιχα μειονεκτήματα ενός φοιτητή που σπουδάζει στην πόλη του. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω, και η οικογένεια μου είχε την οικονομική άνεση να με σπουδάσει σε άλλη πόλη από επιλογή μου θα διάλεγα να κάνω τις σπουδές μου σε άλλη πόλη προκειμένου να γνωρίσω περισσότερους ανθρώπους και νοοτροπίες και να σκληραγωγηθώ πολύ πιο γρήγορα στις καθημερινές απαιτήσεις της ζωής.
2.Θέλετε να μας σκιαγραφήσετε το πρόγραμμα μιας τυπικής φοιτητικής ημέρας?
Β.Α.: Μία τυπική φοιτητική μέρα είχε καθημερινό ξύπνημα κατά τις 07.30 έτσι ώστε να προλάβουμε την πρώτη ώρα διδασκαλίας στο αμφιθέατρο έχοντας προμηθευτεί και καφέ. Τα πρωινά, τις διδακτικές ώρες τις παρακολουθούσα καθημερινά ενώ στα μεγάλα κενά τις ώρες μας τις γεμίζαμε με καφέ, κουβέντα, και πολύ καπνό στις καρέκλες του «Πάρκου της Ειρήνης». Το μεσημεράκι μετά τις δύο, τρείς συνήθως επέστρεφα σπίτι όπου με περίμενε σπιτικό φαγητό, ένεκα ότι σπούδαζα στην πόλη μου και συνέχιζα να ζω με τους γονείς μου, και το απόγευμα είχε λίγο διάβασμα, σύνταξη εργασιών των εργαστηρίων της επόμενης ή της μεθεπόμενης μέρας και βόλτα για καφέ αν δεν υπήρχε στο πρόγραμμα εργαστηριακή υποχρέωση μαθήματος. Αντίθετα αν υπήρχε εργαστήριο, στο οποίο σημειωτέων η παρουσία ήταν υποχρεωτική, ξαναπήγαινα στην σχολή μου για την παρακολούθηση του εργαστηριακού μαθήματος, και μόλις αυτό τελείωνε ανάλογα με την ώρα συνήθως καταλήγαμε ή σε κάποιο καφέ ή παραλία του Ρίο ή στο κέντρο της Πάτρας, εναλλακτικά γυρίζαμε σπίτια μας. Προφανώς οι Παρασκευές και τα Σάββατα είχαν την τιμητική τους με συνεχείς και αναρίθμητες εξόδους που κούραζαν τους γονείς μου, όχι μόνο να μου τις πληρώνουν αλλά ακόμη και να με παρακολουθούν να είμαι συνεχώς έξω.
3.Έχετε εντοπίσει την δική σας φοιτητική παρέα στο κοινωνικό δίκτυο των απόφοιτων? Αν όχι, με ποιον τρόπο θα τους προτρέπατε να εγγραφούν προκειμένου να αναθερμάνει τις σχέσεις της η παρέα? Ποια η αξία ενός τέτοιου δικτύου?
Β.Α.: Πριν μερικά χρόνια κάποιοι συμφοιτητές μου διοργάνωσαν μια συνάντηση παλιών συμφοιτητών ή αλλιώς ένα reunion. Αξιοποιώντας ο ένας με τον άλλο τις παραμένουσες φιλίες του και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καταφέραμε να επιτευχθεί η εύρεση ενός σημαντικού αριθμού συμφοιτητών – συναδέλφων με τους οποίους πλέον είμαστε διασυνδεδεμένοι σε ένα εκ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δημιουργώντας μία ιδιωτική ομάδα φίλων. Πριν λίγο καιρό ο Πρύτανης με προέτρεψε να εγγραφώ στον ιστότοπο αποφοίτων του Πανεπιστημίου Πατρών, κάτι το οποίο έκανα με χαρά αλλά και κοινοποίησα στην προαναφερθείσα ιδιωτική μας ομάδα με αποτέλεσμα πολλοί από τους τότε συμφοιτητές μου να έχουν πλέον εγγραφεί και να μένουν σε επαφή με τους συμφοιτητές τους με τον πιο επίσημο τρόπο μέσα από την αντίστοιχη ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου Πατρών. Θερμά συγχαρητήρια για αυτή την πρωτοβουλία δημιουργίας αυτής της ιστοσελίδας η οποία φέρνει πιο κοντά τους αποφοίτους του Πανεπιστημίου Πατρών, είναι πραγματικά μεγάλη η αξία ενός τέτοιου δικτύου.
4.Ως Πρόεδρος του ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας καθώς και από το σύνολο της σημαντικής δραστηριότητάς σας, είστε κοντά στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Ποιες διαφορές εντοπίζετε συγκριτικά με το Πανεπιστήμιο των δικών σας ενεργών φοιτητικών χρόνων?
Β.Α.: Το Πανεπιστήμιο Πατρών των δικών μας χρόνων είναι αρκετά διαφορετικό σε σχέση με το σημερινό σε πάρα πολλούς τομείς. Η προσωπική μου επαγγελματική δραστηριότητα και τα κοινωνικά μου ενδιαφέροντα είναι εκτός του χώρου του Πανεπιστημίου και επομένως δεν μπορώ να γνωρίζω προσωπικά για το επίπεδο της ποιότητας σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Όμως η κατάταξή του συνόλου του Πανεπιστημίου Πατρών εντός των χιλίων καλύτερων Πανεπιστημίων του κόσμου, και ορισμένων δε σχολών της Πολυτεχνικής του σε καλύτερες από αυτή του συνόλου θέσεις αποτελεί απόδειξη ότι κάτι καλό γίνεται εκπαιδευτικά μέσα στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας.
Πέραν όμως τούτου, διαχρονικά το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα του Πανεπιστημίου Πατρών ήταν ότι ήταν ξεκομμένο από την κοινωνία της πόλεως των Πατρών και της ευρύτερης περιοχής. Δεν συμμετείχε στα προβλήματα, τις ανάγκες και τα δρώμενα της περιοχής. Τα τελευταία χρόνια αυτό φαίνεται να έχει αλλάξει. Το Πανεπιστήμιο έχει αρχίσει να γίνεται εξωστρεφές και στον τόπο του. Φαίνεται αρκετές φορές να γίνεται κοινωνός των προβλημάτων που υπάρχουν στην περιοχή και πλέον υπάρχουν αρκετές φορές που με την γνώση του στελεχιακού δυναμικού του συνδράμει καταλυτικά για την αντιμετώπιση και επίλυση τους.
Όσον αφορά τις σχέσεις του Πανεπιστημίου Πατρών με το ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας είναι ιδιαίτερα καλές. Άλλωστε τα περισσότερα μέλη του ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας αποτέλεσαν φοιτητές του Πανεπιστημίου Πατρών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μια επιπλέον διμερής συνεργατική δράση ενημέρωσης (ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας – Πανεπιστήμιο Πατρών) των τελειόφοιτων φοιτητών των πολυτεχνικών σχολών σχετικά με την επερχόμενη έναρξη της επαγγελματικής τους δραστηριότητας και τί θα πρέπει να γνωρίζουν σχετικά με αυτή ίσως θα ήταν χρήσιμο να πραγματοποιηθεί.
5.Από την θέση του Αν. Διευθυντή στη Διαχειριστική Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων, θέλετε να μας μεταδώσετε τον παλμό για την εξοικονόμηση ενέργειας στην χώρα μας και στις επιχειρήσεις ?
Β.Α.: Η χώρα μας πέρα από το πρόγραμμα «Εξοικονομώ» και κάποιες μικρές δράσεις για την εξοικονόμηση ενέργειας σε δημόσια κτίρια δεν έχει κάποιο άλλο στοχευμένο εθνικό μέτρο για την εξοικονόμηση ενέργειας. Υπάρχουν διάφορες μικρές περιφερειακές δράσεις οι οποίες χρηματοδοτούνται από Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα τα οποία όμως δεν είναι υψηλού προϋπολογισμού και έχουν μικρή στόχευση.
Η χώρα μας προκειμένου να βοηθήσει τον πολίτη της στην αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης θα πρέπει να τον ενισχύσει με ισχυρά κίνητρα προκειμένου ο τελευταίος να προβεί σε επενδυτικές δράσεις εξοικονόμησης ενέργειας τόσο στην κατοικία του όσο και στην επιχείρηση του, περιορίζοντας έτσι το ενεργειακό του αποτύπωμα, τις ενεργειακές του καταναλώσεις και συνεπώς το ενεργειακό του κόστος. Άμεσα η πολιτεία πρέπει να αυξήσει το σκέλος της διαθέσιμης εθνικής και κοινοτικής συνεισφοράς στα προγράμματα του «εξοικονομώ» των κατοικιών και πρέπει να προχωρήσει και σε αντίστοιχες δράσεις εξοικονόμησης ενέργειας στις επιχειρήσεις.
Τέλος, θα πρέπει επιτέλους να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο θεσμικό χωροταξικό πλαίσιο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην χώρα και ενίσχυσης των ηλεκτρικών δικτύων μεταφοράς και διανομής για να μπορούν απρόσκοπτα να αναπτυχθούν αυτές στο σύνολο τη ελληνικής επικράτειας.
Με την ενεργειακή κρίση από την οποία ταλανίζεται ήδη ο τόπος μας και με τα στρατηγικής σημασίας γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην ευρύτερη περιοχή μας τα ανωτέρω δεν αποτελούν απλή παρότρυνση αλλά αδήριτη ανάγκη.
Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων, Εθιμοτυπίας και Εκδηλώσεων, Πανεπιστήμιο Πατρών
Ακολουθεί συνέντευξη του κ. Αϊβαλή , που μας παραχώρησε για τη στήλη των διακεκριμένων απόφοιτων του κοινωνικού δικτύου του Πανεπιστημίου Πατρών:
1.Μιλήστε μας για τις δικές σας φοιτητικές εμπειρίες. Πώς είναι να σπουδάζει ένας νέος στην πόλη του?
Β.Α.: Το να σπουδάζει ένας νέος στην πόλη του, προφανώς ζει αρκετά διαφορετικά φοιτητικά χρόνια σε σχέση με το να βρίσκεται σε άλλη πόλη. Πρώτα από όλα συνεχίζοντας να διαμένει στην πατρογονική του κατοικία, συνεχίζει να καρπώνεται την γονική φροντίδα έχοντας αυτόματα λύσει μια σειρά από βασικά καθημερινά αλλά ταυτόχρονα κυρίαρχα θέματα διαβίωσης, όπως φαγητό, πλύσιμο ρούχων, καθάρισμα σπιτιού, ψώνια κλπ. Αντικείμενα που απαιτούν καθημερινό κόπο και ενασχόληση κάποιες ώρες και τα οποία σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτονόητα για τους υπόλοιπους που σπουδάζουν σε κάποια άλλη πόλη. Ταυτόχρονα δε, οι σπουδές στην πόλη σου γίνονται πιο «βατές» για το σύνολο της οικογένειας μιας και δεν επιβαρύνουν σημαντικά τον οικονομικό προϋπολογισμό με δυσβάσταχτα επιπλέον πάγια μηνιαία κόστη όπως ενοίκιο σπιτιού σε άλλη πόλη, παροχές κοινής ωφέλειας, μεταφορές, κ.ο.κ.
Από την άλλη πλευρά, οι σπουδές στην ίδια πόλη και η συνέχιση της διαμονής κάτω από την ίδια στέγη με τους γονείς, κάνει τον φοιτητή να είναι σχετικά αδιάφορος στα θέματα γονικής φροντίδας που του προσφέρονται απλόχερα και έτσι να αργεί αρκετά ο “απογαλακτισμός” του. Η συνέχεια συμβίωσης με την οικογένεια δημιουργεί επίσης περιορισμούς των βαθμών ελευθερίας του, στις επιθυμίες αλλά και στις πράξεις του και γι’ αυτό πολλές φορές οι περισσότεροι νέοι επιθυμούν να σπουδάζουν σε άλλη πόλη. Να πραγματοποιήσουν νέες γνωριμίες, να επιχειρήσουν να αλλάξουν την καθημερινότητά τους, να επαναστατήσουν απέναντι στην δεδομένη καθημερινότητα που τους ενοχλεί, να δημιουργήσουν μόνοι τους την καθημερινότητα και την ζωή που επιθυμούν, είτε αυτή είναι εν τέλη καλύτερη είτε χειρότερη από την προηγούμενη.
Εγώ δεν είχα την τύχη να σπουδάσω σε διαφορετική πόλη επομένως είχα όλα τα πλεονεκτήματα και τα αντίστοιχα μειονεκτήματα ενός φοιτητή που σπουδάζει στην πόλη του. Αν γύριζα τον χρόνο πίσω, και η οικογένεια μου είχε την οικονομική άνεση να με σπουδάσει σε άλλη πόλη από επιλογή μου θα διάλεγα να κάνω τις σπουδές μου σε άλλη πόλη προκειμένου να γνωρίσω περισσότερους ανθρώπους και νοοτροπίες και να σκληραγωγηθώ πολύ πιο γρήγορα στις καθημερινές απαιτήσεις της ζωής.
2.Θέλετε να μας σκιαγραφήσετε το πρόγραμμα μιας τυπικής φοιτητικής ημέρας?
Β.Α.: Μία τυπική φοιτητική μέρα είχε καθημερινό ξύπνημα κατά τις 07.30 έτσι ώστε να προλάβουμε την πρώτη ώρα διδασκαλίας στο αμφιθέατρο έχοντας προμηθευτεί και καφέ. Τα πρωινά, τις διδακτικές ώρες τις παρακολουθούσα καθημερινά ενώ στα μεγάλα κενά τις ώρες μας τις γεμίζαμε με καφέ, κουβέντα, και πολύ καπνό στις καρέκλες του «Πάρκου της Ειρήνης». Το μεσημεράκι μετά τις δύο, τρείς συνήθως επέστρεφα σπίτι όπου με περίμενε σπιτικό φαγητό, ένεκα ότι σπούδαζα στην πόλη μου και συνέχιζα να ζω με τους γονείς μου, και το απόγευμα είχε λίγο διάβασμα, σύνταξη εργασιών των εργαστηρίων της επόμενης ή της μεθεπόμενης μέρας και βόλτα για καφέ αν δεν υπήρχε στο πρόγραμμα εργαστηριακή υποχρέωση μαθήματος. Αντίθετα αν υπήρχε εργαστήριο, στο οποίο σημειωτέων η παρουσία ήταν υποχρεωτική, ξαναπήγαινα στην σχολή μου για την παρακολούθηση του εργαστηριακού μαθήματος, και μόλις αυτό τελείωνε ανάλογα με την ώρα συνήθως καταλήγαμε ή σε κάποιο καφέ ή παραλία του Ρίο ή στο κέντρο της Πάτρας, εναλλακτικά γυρίζαμε σπίτια μας. Προφανώς οι Παρασκευές και τα Σάββατα είχαν την τιμητική τους με συνεχείς και αναρίθμητες εξόδους που κούραζαν τους γονείς μου, όχι μόνο να μου τις πληρώνουν αλλά ακόμη και να με παρακολουθούν να είμαι συνεχώς έξω.
3.Έχετε εντοπίσει την δική σας φοιτητική παρέα στο κοινωνικό δίκτυο των απόφοιτων? Αν όχι, με ποιον τρόπο θα τους προτρέπατε να εγγραφούν προκειμένου να αναθερμάνει τις σχέσεις της η παρέα? Ποια η αξία ενός τέτοιου δικτύου?
Β.Α.: Πριν μερικά χρόνια κάποιοι συμφοιτητές μου διοργάνωσαν μια συνάντηση παλιών συμφοιτητών ή αλλιώς ένα reunion. Αξιοποιώντας ο ένας με τον άλλο τις παραμένουσες φιλίες του και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καταφέραμε να επιτευχθεί η εύρεση ενός σημαντικού αριθμού συμφοιτητών – συναδέλφων με τους οποίους πλέον είμαστε διασυνδεδεμένοι σε ένα εκ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης δημιουργώντας μία ιδιωτική ομάδα φίλων. Πριν λίγο καιρό ο Πρύτανης με προέτρεψε να εγγραφώ στον ιστότοπο αποφοίτων του Πανεπιστημίου Πατρών, κάτι το οποίο έκανα με χαρά αλλά και κοινοποίησα στην προαναφερθείσα ιδιωτική μας ομάδα με αποτέλεσμα πολλοί από τους τότε συμφοιτητές μου να έχουν πλέον εγγραφεί και να μένουν σε επαφή με τους συμφοιτητές τους με τον πιο επίσημο τρόπο μέσα από την αντίστοιχη ιστοσελίδα του Πανεπιστημίου Πατρών. Θερμά συγχαρητήρια για αυτή την πρωτοβουλία δημιουργίας αυτής της ιστοσελίδας η οποία φέρνει πιο κοντά τους αποφοίτους του Πανεπιστημίου Πατρών, είναι πραγματικά μεγάλη η αξία ενός τέτοιου δικτύου.
4.Ως Πρόεδρος του ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας καθώς και από το σύνολο της σημαντικής δραστηριότητάς σας, είστε κοντά στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Ποιες διαφορές εντοπίζετε συγκριτικά με το Πανεπιστήμιο των δικών σας ενεργών φοιτητικών χρόνων?
Β.Α.: Το Πανεπιστήμιο Πατρών των δικών μας χρόνων είναι αρκετά διαφορετικό σε σχέση με το σημερινό σε πάρα πολλούς τομείς. Η προσωπική μου επαγγελματική δραστηριότητα και τα κοινωνικά μου ενδιαφέροντα είναι εκτός του χώρου του Πανεπιστημίου και επομένως δεν μπορώ να γνωρίζω προσωπικά για το επίπεδο της ποιότητας σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών. Όμως η κατάταξή του συνόλου του Πανεπιστημίου Πατρών εντός των χιλίων καλύτερων Πανεπιστημίων του κόσμου, και ορισμένων δε σχολών της Πολυτεχνικής του σε καλύτερες από αυτή του συνόλου θέσεις αποτελεί απόδειξη ότι κάτι καλό γίνεται εκπαιδευτικά μέσα στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας.
Πέραν όμως τούτου, διαχρονικά το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα του Πανεπιστημίου Πατρών ήταν ότι ήταν ξεκομμένο από την κοινωνία της πόλεως των Πατρών και της ευρύτερης περιοχής. Δεν συμμετείχε στα προβλήματα, τις ανάγκες και τα δρώμενα της περιοχής. Τα τελευταία χρόνια αυτό φαίνεται να έχει αλλάξει. Το Πανεπιστήμιο έχει αρχίσει να γίνεται εξωστρεφές και στον τόπο του. Φαίνεται αρκετές φορές να γίνεται κοινωνός των προβλημάτων που υπάρχουν στην περιοχή και πλέον υπάρχουν αρκετές φορές που με την γνώση του στελεχιακού δυναμικού του συνδράμει καταλυτικά για την αντιμετώπιση και επίλυση τους.
Όσον αφορά τις σχέσεις του Πανεπιστημίου Πατρών με το ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας είναι ιδιαίτερα καλές. Άλλωστε τα περισσότερα μέλη του ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας αποτέλεσαν φοιτητές του Πανεπιστημίου Πατρών. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο μια επιπλέον διμερής συνεργατική δράση ενημέρωσης (ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας – Πανεπιστήμιο Πατρών) των τελειόφοιτων φοιτητών των πολυτεχνικών σχολών σχετικά με την επερχόμενη έναρξη της επαγγελματικής τους δραστηριότητας και τί θα πρέπει να γνωρίζουν σχετικά με αυτή ίσως θα ήταν χρήσιμο να πραγματοποιηθεί.
5.Από την θέση του Αν. Διευθυντή στη Διαχειριστική Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων, θέλετε να μας μεταδώσετε τον παλμό για την εξοικονόμηση ενέργειας στην χώρα μας και στις επιχειρήσεις ?
Β.Α.: Η χώρα μας πέρα από το πρόγραμμα «Εξοικονομώ» και κάποιες μικρές δράσεις για την εξοικονόμηση ενέργειας σε δημόσια κτίρια δεν έχει κάποιο άλλο στοχευμένο εθνικό μέτρο για την εξοικονόμηση ενέργειας. Υπάρχουν διάφορες μικρές περιφερειακές δράσεις οι οποίες χρηματοδοτούνται από Περιφερειακά Επιχειρησιακά Προγράμματα τα οποία όμως δεν είναι υψηλού προϋπολογισμού και έχουν μικρή στόχευση.
Η χώρα μας προκειμένου να βοηθήσει τον πολίτη της στην αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης θα πρέπει να τον ενισχύσει με ισχυρά κίνητρα προκειμένου ο τελευταίος να προβεί σε επενδυτικές δράσεις εξοικονόμησης ενέργειας τόσο στην κατοικία του όσο και στην επιχείρηση του, περιορίζοντας έτσι το ενεργειακό του αποτύπωμα, τις ενεργειακές του καταναλώσεις και συνεπώς το ενεργειακό του κόστος. Άμεσα η πολιτεία πρέπει να αυξήσει το σκέλος της διαθέσιμης εθνικής και κοινοτικής συνεισφοράς στα προγράμματα του «εξοικονομώ» των κατοικιών και πρέπει να προχωρήσει και σε αντίστοιχες δράσεις εξοικονόμησης ενέργειας στις επιχειρήσεις.
Τέλος, θα πρέπει επιτέλους να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο θεσμικό χωροταξικό πλαίσιο των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην χώρα και ενίσχυσης των ηλεκτρικών δικτύων μεταφοράς και διανομής για να μπορούν απρόσκοπτα να αναπτυχθούν αυτές στο σύνολο τη ελληνικής επικράτειας.
Με την ενεργειακή κρίση από την οποία ταλανίζεται ήδη ο τόπος μας και με τα στρατηγικής σημασίας γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην ευρύτερη περιοχή μας τα ανωτέρω δεν αποτελούν απλή παρότρυνση αλλά αδήριτη ανάγκη.
Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων, Εθιμοτυπίας και Εκδηλώσεων, Πανεπιστήμιο Πατρών