Διαβάστε περισσότερα
Η κ. Θέμελη γεννήθηκε στην Πάτρα, όπου πέρασε τα μαθητικά και φοιτητικά της χρόνια. Αποφοίτησε από το Ιατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών το 2006, ενώ το 2011 έλαβε το διδακτορικό της από το ίδιο Τμήμα. Στη συνέχεια, εκπόνησε μεταδιδακτορική διατριβή στο Κέντρο Καρκίνου του Memorial Sloan- Kettering στη Νέα Υόρκη.
Η ερευνητική της δραστηριότητα είναι πλούσια σε σημαντικά ερευνητικά κέντρα και εργαστήρια του εξωτερικού, η οποία φανερώνεται από το πλήθος των δημοσιεύσεών της. Η πρωτοποριακή έρευνά της στο επιστημονικό πεδίο της ανοσοθεραπείας για την ίαση του καρκίνου έχει διακριθεί και επιβραβευθεί με υποτροφίες όπως χαρακτηριστικά έγινε το 2015, όταν έλαβε μια υποτροφία Marie Curie από την Ευρωπαϊκή Ένωση και έτσι δόθηκε το κίνητρο να επιστρέψει στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στο VU Medical Center, Cancer Center Amsterdam, όπου από το 2017 έως σήμερα είναι Επίκουρη Καθηγήτρια.
Η εκπαιδευτική και ερευνητική της συνεισφορά έχει τιμηθεί αφού έχει συμμετάσχει σε επιστημονικά συνέδρια ως προσκεκλημένη ομιλήτρια. Επί πρόσθετα, το 2017 βραβεύθηκε ως η γυναίκα της χρονιάς στην Ολλανδία μεταξύ των λοιπών διακρίσεων της.
Ακολουθεί συνέντευξη της κ. Θέμελη, που μας παραχώρησε για τη στήλη των διακεκριμένων απόφοιτων του κοινωνικού δικτύου του Πανεπιστημίου Πατρών:
- Έχετε εξαίρετη ερευνητική δραστηριότητα από σημαντικά ερευνητικά κέντρα και Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Ωστόσο ποια στοιχεία του Ιατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών νοσταλγείτε?
Μ.Θ.: Πολύ καλή ερώτηση και ομολογώ η απάντηση θέλει σκέψη. Στα ερευνητικά κέντρα όπου έχω δουλέψει στην Αμερική και στην Ευρώπη έχω συναντήσει εξαιρετικές συνθήκες ερευνητικού εξοπλισμού αλλά και επαφής με ερευνητές μεγάλου κύρους διεθνώς. Παρόλα αυτά, αυτό που νοσταλγώ από τα χρόνια των προπτυχιακών σπουδών στην Ιατρική της Πάτρας είναι η εκτίμηση της κατάκτησης της ιατρικής γνώσης και όχι του google search. Μπορεί να έχουν περάσει πολλά χρόνια από την αποφοίτηση μου και να μην έχω ασκήσει την ιατρική αλλά πραγματικά πολλές από τις γνώσεις που έλαβα έγιναν κτήμα μου και τις κουβαλώ ακόμα. Πολλές φορές εκπλήσσομαι και η ίδια. Άρα μάλλον καλή δουλειά θα έγινε εκείνα τα χρόνια. Από τα χρόνια του διδακτορικού μου νοσταλγώ την αίσθηση ομαδικότητας που είχαμε στο εργαστήριο Αιματολογίας.
- Πλέον, μέσω της εγγραφής σας στο κοινωνικό δίκτυο των απόφοιτων του Πανεπιστημίου Πατρών, επιστρέφετε στο ακαδημαϊκό σας ‘σπίτι’ από το οποίο ξεκινήσατε τη σπουδαία διαδρομή σας. Πώς αισθάνεστε για αυτή την ηλεκτρονική επιστροφή?
Μ.Θ.: Ποτέ δεν έφυγα. Πάντα διατηρώ επαφές με το εργαστήριο Αιματολογίας και τον Καθηγητή Αλέξανδρο Σπυριδωνίδη, που ήταν ο επιβλέπων της διδακτορικής μου διατριβής και αυτός που πρώτος με δίδαξε την ιατρική έρευνα. Συναργαζόμαστε σε διάφορες μελέτες και συνομιλώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα με τους φοιτητές. Αισθάνομαι έναν ιδιαίτερο δεσμό με το Πανεπιστήμιο της Πάτρας, πραγματικά «σαν στο σπίτι μου». Η ηλεκτρονική πλατφόρμα είναι μια εξαιρετική πρωτοβουλία διότι μας φέρνει ακόμα πιο κοντά ακόμα κι αν είμαστε σκορπισμένοι σε όλα τα σημεία του ορίζοντα. Αναρωτιέμαι αν θα ξαναβρώ κάποιους συμφοιτητές μου.
- Ποιες φοιτητικές συνήθειες είχατε ως φοιτήτρια στην Πάτρα? Αν σας δίνονταν η ευκαιρία να κάνετε μία βόλτα στην κατάφυτη ανοιξιάτικη πανεπιστημιούπολη, ποια θα ήταν?
Μ.Θ.: Επειδή είμαι από την Πάτρα θα έλεγε ίσως κανείς ότι δεν έκανα αυτό που οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ως «φοιτητική ζωή». Ήμουν και αρκετά πειθαρχημένη όσον αφορά τις σπουδές. Όμως μπορώ να πω ότι τίμησα ιδιαίτερα τα μεζεδοπωλεία της πόλης, τα κουτούκια με ρεμπέτικη και λαϊκή μουσική αλλά και τα clubs. Χόρεψα πολύ! Επίσης νοσταλγώ τα διαλείμματα που κάναμε από το εργαστήριο για ένα βραδινό αγώνα volleyball στην Πλαζ. Αν έκανα βόλτα στην πανεπιστημιούπολη θα περνούσα σίγουρα από το Πάρκο της Ειρήνης και το πανεπιστημιακό γυμναστήριο. Η συμμετοχή μου ως αθλήτρια του τένις στην Πανεπιστημιάδα ήταν από της πιο όμορφες εμπειρίες.
- Το 2017 βραβευτήκατε ως ‘Γυναίκα της Χρονιάς’ στην Ολλανδία για την πρωτοποριακή σας έρευνα στο επιστημονικό πεδίο της ανοσοθεραπείας για τη θεραπεία του καρκίνου. Μιλήστε μας για αυτή τη σημαντική διάκριση. Τί θα λέγατε στους νέους που μοχθούν για τα όνειρά τους?
Μ.Θ.: Τότε με είχε αιφνιδιάσει αυτή η διάκριση επειδή ήμουν μόνο 2 χρόνια στην Ολλανδία. Όμως ήταν η εποχή που μετά την κλινική επιτυχία της ανοσοθεραπείας σε ασθενείς με καρκίνο υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον για το πεδίο της έρευνας με το οποίο ασχολούμαι, την κυτταρική θεραπεία με Τ λεμφοκύτταρα που φέρουν χειμερικούς υποδοχείς αντιγόνου. Ήταν μεγάλη τιμή που επέλεξαν οι Ολλανδοί να ρίξουν την προσοχή στο πεδίο της ανοσοθεραπείας μέσα από το πρόσωπο μου. Η αλήθεια είναι πως για εμένα η διάκριση ήρθε και την ξέχασα μέσα σε μια μέρα. Και αυτό θα συμβούλευα και τους νεότερους (όσο δουλεύει το μυαλό είμαστε πάντα νέοι). Στόχος να είναι η καθημερινή βελτίωση, το πώς η δουλειά μας θα έχει αντίκτυπο προς όφελος της κοινωνίας. Οι διακρίσεις ή τα χρήματα μπορεί να έρθουν μπορεί και όχι. Δεν έχει καμία σημασία. Πραγματικά αν στο εργαστήριο μας πετύχει κάποιο δύσκολο πείραμα, είναι η μεγαλύτερη χαρά. Η μεγαλύτερη διάκριση θα είναι για εμένα να φτάσει στους ασθενείς η θεραπεία που σχεδίασα.
- Από ερευνητική σκοπιά, πόσο κοντά είναι η επιστημονική κοινότητα στην καταπολέμηση του καρκίνου?
Μ.Θ.: Σε αυτήν την ερώτηση δεν υπάρχει απόλυτη απάντηση από κανέναν επιστήμονα. Κι αυτό γιατί ο καρκίνος δεν είναι μία ασθένεια. Είναι πολλές διαφορετικές ασθένειες με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αλλιώς συμπεριφέρεται η λευχαιμία και αλλιώς ο καρκίνος του μαστού. Και ήδη αρκετοί τύποι καρκίνου μπορούν να ιαθούν ή να μετατραπούν σε μια χρόνια πάθηση. Οπότε θεωρώ ότι οι προσπάθειες της επιστήμης έχουν ήδη καρποφορήσει για κάποιες περιπτώσεις. Και όσο το προσπαθούμε θα γίνονται συνεχώς βήματα προς τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των θεραπειών.
- Μοιραστείτε μαζί μας ό,τι θέλετε να καταθέσετε για τα φοιτητικά σας χρόνια στο Πανεπιστήμιο Πατρών ή όποιες άλλες σκέψεις θέλετε ενδεχομένως αναφορικά με την Επιστήμη σας.
Μ.Θ.: Εγώ έμαθα πολλά στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Θα ήθελα να δω μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση των πανεπιστημίων και της έρευνας στην Ελλάδα γενικότερα.
Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων, Εθιμοτυπίας και Εκδηλώσεων, Πανεπιστήμιο Πατρών
Η κ. Θέμελη γεννήθηκε στην Πάτρα, όπου πέρασε τα μαθητικά και φοιτητικά της χρόνια. Αποφοίτησε από το Ιατρικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών το 2006, ενώ το 2011 έλαβε το διδακτορικό της από το ίδιο Τμήμα. Στη συνέχεια, εκπόνησε μεταδιδακτορική διατριβή στο Κέντρο Καρκίνου του Memorial Sloan- Kettering στη Νέα Υόρκη.
Η ερευνητική της δραστηριότητα είναι πλούσια σε σημαντικά ερευνητικά κέντρα και εργαστήρια του εξωτερικού, η οποία φανερώνεται από το πλήθος των δημοσιεύσεών της. Η πρωτοποριακή έρευνά της στο επιστημονικό πεδίο της ανοσοθεραπείας για την ίαση του καρκίνου έχει διακριθεί και επιβραβευθεί με υποτροφίες όπως χαρακτηριστικά έγινε το 2015, όταν έλαβε μια υποτροφία Marie Curie από την Ευρωπαϊκή Ένωση και έτσι δόθηκε το κίνητρο να επιστρέψει στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στο VU Medical Center, Cancer Center Amsterdam, όπου από το 2017 έως σήμερα είναι Επίκουρη Καθηγήτρια.
Η εκπαιδευτική και ερευνητική της συνεισφορά έχει τιμηθεί αφού έχει συμμετάσχει σε επιστημονικά συνέδρια ως προσκεκλημένη ομιλήτρια. Επί πρόσθετα, το 2017 βραβεύθηκε ως η γυναίκα της χρονιάς στην Ολλανδία μεταξύ των λοιπών διακρίσεων της.
Ακολουθεί συνέντευξη της κ. Θέμελη, που μας παραχώρησε για τη στήλη των διακεκριμένων απόφοιτων του κοινωνικού δικτύου του Πανεπιστημίου Πατρών:
- Έχετε εξαίρετη ερευνητική δραστηριότητα από σημαντικά ερευνητικά κέντρα και Πανεπιστήμια του εξωτερικού. Ωστόσο ποια στοιχεία του Ιατρικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών νοσταλγείτε?
Μ.Θ.: Πολύ καλή ερώτηση και ομολογώ η απάντηση θέλει σκέψη. Στα ερευνητικά κέντρα όπου έχω δουλέψει στην Αμερική και στην Ευρώπη έχω συναντήσει εξαιρετικές συνθήκες ερευνητικού εξοπλισμού αλλά και επαφής με ερευνητές μεγάλου κύρους διεθνώς. Παρόλα αυτά, αυτό που νοσταλγώ από τα χρόνια των προπτυχιακών σπουδών στην Ιατρική της Πάτρας είναι η εκτίμηση της κατάκτησης της ιατρικής γνώσης και όχι του google search. Μπορεί να έχουν περάσει πολλά χρόνια από την αποφοίτηση μου και να μην έχω ασκήσει την ιατρική αλλά πραγματικά πολλές από τις γνώσεις που έλαβα έγιναν κτήμα μου και τις κουβαλώ ακόμα. Πολλές φορές εκπλήσσομαι και η ίδια. Άρα μάλλον καλή δουλειά θα έγινε εκείνα τα χρόνια. Από τα χρόνια του διδακτορικού μου νοσταλγώ την αίσθηση ομαδικότητας που είχαμε στο εργαστήριο Αιματολογίας.
- Πλέον, μέσω της εγγραφής σας στο κοινωνικό δίκτυο των απόφοιτων του Πανεπιστημίου Πατρών, επιστρέφετε στο ακαδημαϊκό σας ‘σπίτι’ από το οποίο ξεκινήσατε τη σπουδαία διαδρομή σας. Πώς αισθάνεστε για αυτή την ηλεκτρονική επιστροφή?
Μ.Θ.: Ποτέ δεν έφυγα. Πάντα διατηρώ επαφές με το εργαστήριο Αιματολογίας και τον Καθηγητή Αλέξανδρο Σπυριδωνίδη, που ήταν ο επιβλέπων της διδακτορικής μου διατριβής και αυτός που πρώτος με δίδαξε την ιατρική έρευνα. Συναργαζόμαστε σε διάφορες μελέτες και συνομιλώ ανά τακτά χρονικά διαστήματα με τους φοιτητές. Αισθάνομαι έναν ιδιαίτερο δεσμό με το Πανεπιστήμιο της Πάτρας, πραγματικά «σαν στο σπίτι μου». Η ηλεκτρονική πλατφόρμα είναι μια εξαιρετική πρωτοβουλία διότι μας φέρνει ακόμα πιο κοντά ακόμα κι αν είμαστε σκορπισμένοι σε όλα τα σημεία του ορίζοντα. Αναρωτιέμαι αν θα ξαναβρώ κάποιους συμφοιτητές μου.
- Ποιες φοιτητικές συνήθειες είχατε ως φοιτήτρια στην Πάτρα? Αν σας δίνονταν η ευκαιρία να κάνετε μία βόλτα στην κατάφυτη ανοιξιάτικη πανεπιστημιούπολη, ποια θα ήταν?
Μ.Θ.: Επειδή είμαι από την Πάτρα θα έλεγε ίσως κανείς ότι δεν έκανα αυτό που οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται ως «φοιτητική ζωή». Ήμουν και αρκετά πειθαρχημένη όσον αφορά τις σπουδές. Όμως μπορώ να πω ότι τίμησα ιδιαίτερα τα μεζεδοπωλεία της πόλης, τα κουτούκια με ρεμπέτικη και λαϊκή μουσική αλλά και τα clubs. Χόρεψα πολύ! Επίσης νοσταλγώ τα διαλείμματα που κάναμε από το εργαστήριο για ένα βραδινό αγώνα volleyball στην Πλαζ. Αν έκανα βόλτα στην πανεπιστημιούπολη θα περνούσα σίγουρα από το Πάρκο της Ειρήνης και το πανεπιστημιακό γυμναστήριο. Η συμμετοχή μου ως αθλήτρια του τένις στην Πανεπιστημιάδα ήταν από της πιο όμορφες εμπειρίες.
- Το 2017 βραβευτήκατε ως ‘Γυναίκα της Χρονιάς’ στην Ολλανδία για την πρωτοποριακή σας έρευνα στο επιστημονικό πεδίο της ανοσοθεραπείας για τη θεραπεία του καρκίνου. Μιλήστε μας για αυτή τη σημαντική διάκριση. Τί θα λέγατε στους νέους που μοχθούν για τα όνειρά τους?
Μ.Θ.: Τότε με είχε αιφνιδιάσει αυτή η διάκριση επειδή ήμουν μόνο 2 χρόνια στην Ολλανδία. Όμως ήταν η εποχή που μετά την κλινική επιτυχία της ανοσοθεραπείας σε ασθενείς με καρκίνο υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον για το πεδίο της έρευνας με το οποίο ασχολούμαι, την κυτταρική θεραπεία με Τ λεμφοκύτταρα που φέρουν χειμερικούς υποδοχείς αντιγόνου. Ήταν μεγάλη τιμή που επέλεξαν οι Ολλανδοί να ρίξουν την προσοχή στο πεδίο της ανοσοθεραπείας μέσα από το πρόσωπο μου. Η αλήθεια είναι πως για εμένα η διάκριση ήρθε και την ξέχασα μέσα σε μια μέρα. Και αυτό θα συμβούλευα και τους νεότερους (όσο δουλεύει το μυαλό είμαστε πάντα νέοι). Στόχος να είναι η καθημερινή βελτίωση, το πώς η δουλειά μας θα έχει αντίκτυπο προς όφελος της κοινωνίας. Οι διακρίσεις ή τα χρήματα μπορεί να έρθουν μπορεί και όχι. Δεν έχει καμία σημασία. Πραγματικά αν στο εργαστήριο μας πετύχει κάποιο δύσκολο πείραμα, είναι η μεγαλύτερη χαρά. Η μεγαλύτερη διάκριση θα είναι για εμένα να φτάσει στους ασθενείς η θεραπεία που σχεδίασα.
- Από ερευνητική σκοπιά, πόσο κοντά είναι η επιστημονική κοινότητα στην καταπολέμηση του καρκίνου?
Μ.Θ.: Σε αυτήν την ερώτηση δεν υπάρχει απόλυτη απάντηση από κανέναν επιστήμονα. Κι αυτό γιατί ο καρκίνος δεν είναι μία ασθένεια. Είναι πολλές διαφορετικές ασθένειες με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αλλιώς συμπεριφέρεται η λευχαιμία και αλλιώς ο καρκίνος του μαστού. Και ήδη αρκετοί τύποι καρκίνου μπορούν να ιαθούν ή να μετατραπούν σε μια χρόνια πάθηση. Οπότε θεωρώ ότι οι προσπάθειες της επιστήμης έχουν ήδη καρποφορήσει για κάποιες περιπτώσεις. Και όσο το προσπαθούμε θα γίνονται συνεχώς βήματα προς τη βελτίωση της αποτελεσματικότητας των θεραπειών.
- Μοιραστείτε μαζί μας ό,τι θέλετε να καταθέσετε για τα φοιτητικά σας χρόνια στο Πανεπιστήμιο Πατρών ή όποιες άλλες σκέψεις θέλετε ενδεχομένως αναφορικά με την Επιστήμη σας.
Μ.Θ.: Εγώ έμαθα πολλά στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας. Θα ήθελα να δω μεγαλύτερη οικονομική ενίσχυση των πανεπιστημίων και της έρευνας στην Ελλάδα γενικότερα.
Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων, Εθιμοτυπίας και Εκδηλώσεων, Πανεπιστήμιο Πατρών