Ο Σταύρος Ξ. Δρακόπουλος είναι απόφοιτος του Τμήματος Επιστήμης των Υλικών του Πανεπιστημίου Πατρών, και κάτοχος διδακτορικού διπλώματος σε Materials Engineering από το Loughborough University (UK). Από τον Ιούνιο του 2023 είναι ερευνητής στοPrinceton Materials Institute του Princeton University (USA). Τον Σεπτέμβριο του 2024 τιμήθηκε με το βραβείο Debye από την International Dielectric Society.

Ποιες ήταν οι αγαπημένες σου στιγμές ως φοιτητής στο Πανεπιστήμιο Πατρών;

Έχω πάρα πολλές ωραίες αναμνήσεις από την Πάτρα και το Πανεπιστήμιο. Πέρασα τέσσερα χρόνια εκεί και έναν χρόνο από την Αθήνα για τα τελευταία μαθήματα. Σε περίοπτη θέση, όμως, είναι η εμπειρία μου στο εργαστήριο του καθ. Γ.Χ. Ψαρρά και η σχέση μου με τους τότε μεταπτυχιακούς φοιτητές Ο. Βρυώνη και Ε.X. Σενή (μετέπειτα κάτοχοι διδακτορικού από το University of  Southampton, UK). Είναι και οι τρεις πολύ καλοί μου φίλοι, οπότε οι αναμνήσεις είναι εντός και εκτός εργαστηρίου.

Σπούδασες στο Τμήμα Επιστήμης των Υλικών. Μίλησε μας για τη συνέχεια των σπουδών σου. Πώς ήταν το ταξίδι αυτό;

Ναι και είμαι πολύ περήφανος Επιστήμονας των Υλικών! Αφότου αποφοίτησα (το 2016), πήγα με πλήρη υποτροφία στο Τμήμα Υλικών του Loughborough University (UK) για το διδακτορικό μου, το οποίο και ολοκλήρωσα σε 3 χρόνια. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό, γιατί οι επιβλέποντες καθηγητές μου στο διδακτορικό (Dr Sara Ronca και Dr Ignacio Martin-Fabiani) είναι εξαιρετικοί άνθρωποι, οπότε η συνεργασία μας ήταν πολύ ομαλή και δημιουργική. Μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια είχα την ευκαιρία να συνεργαστώ με το Πανεπιστήμιο Πατρών και τον κύριο Ψαρρά, κάτι που το ήθελα ήδη πριν φύγω! Το διδακτορικό είναι ένα δύσκολο ταξίδι, μια πρόκληση που σε δοκιμάζει κυρίως ψυχολογικά, ιδίως προς το τέλος. Οπότε σίγουρα αντιμετώπισα και δυσκολίες, τις οποίες όμως στην πορεία ξεπέρασα.

Ποια θα έλεγες ότι είναι τα κλειδιά για να επιτύχει κάποιος στον κλάδο αυτόν;

Όπως και σε κάθε κλάδο, έτσι και στην έρευνα, πρώτα από όλα χρειάζεται εργατικότητα, δηλαδή να δουλεύεις σκληρά και να διαβάζεις πολύ. Επίσης, χρειάζεται ειλικρίνεια στην έρευνά σου, δηλαδή να κυνηγάς την αλήθεια κι αν κάποια ιδέα σου αποδειχθεί λάθος, τότε να μπορέσεις να αποδεχθείς την πραγματικότητα και να επαναπροσδιορίσεις την προσπάθειά σου. Να αναγνωρίζεις την αξία και την συνεισφορά των άλλων στην δουλειά και την εξέλιξή σου. Το στερεότυπο του/της ερευνητή/τριας που είναι εγωκεντρικός/ή δεν μπορεί να ευδοκιμήσει στην πραγματικότητα. Χρειαζόμαστε καλούς συνεργάτες και μέσα από αυτές τις συνεργασίες μαθαίνουμε και εξελισσόμαστε. Επίσης, θα έλεγα την επιμονή, γιατί η έρευνα είναι δύσκολη και πολλές φορές η εξέλιξή της
αργή ή και αποθαρρυντική. Φυσικά χρειάζεται και αντίληψη! Συχνά προσπαθούμε να αποσαφηνίσουμε έννοιες, ιδέες ή αποτελέσματα που κανείς δεν έχει ξεδιαλύνει μέχρι τώρα. Αν έπρεπε να πω όμως μόνο ένα χαρακτηριστικό ‘κλειδί’, αυτό θα ήταν το μεράκι, δηλαδή να αγαπάς πραγματικά αυτό που κάνεις. Αν έχεις μεράκι, τότε η εργατικότητα, η ειλικρίνεια, η εκτίμηση προς τους άλλους και η επιμονή, έρχονται με φυσικό τρόπο!

Τι σου αρέσει να κάνεις στον ελεύθερό σου χρόνο;

Στον ελεύθερο χρόνο, περνάω μεγάλο μέρος να σκέφτομαι την έρευνα… Δυστυχώς είναι παραπροϊόν της δουλειάς μας να μην μπορείς να κλείσεις τον ‘διακόπτη’. Στο υπόλοιπο μέρος του ελεύθερου χρόνου μου, είτε θα βγω έξω με φίλους ή την σύντροφό μου, είτε θα δω κάποια σειρά. Εννοείται μιλάω με την οικογένειά μου και τους φίλους μου από Ευρώπη πολύ συχνά. Χθες κούρδισα την ηλεκτρική κιθάρα μου (έχω να παίξω πάνω από μισό χρόνο), οπότε ελπίζω να ξεκινήσω πάλι και αυτό. Προσπαθώ να ταξιδεύω όσο περισσότερο μπορώ, γιατί στο παρελθόν δεν το έκανα όσο θα ήθελα.

Ποια είναι τα επαγγελματικά σου όνειρα για το μέλλον;

Το βασικό μου όνειρο, από όταν πρωτοξεκίνησα να σπουδάζω το 2011, είναι να κάνω έρευνα ως καθηγητής πανεπιστημίου. Από τότε έχουν περάσει πάνω από 13 χρόνια και ακόμα έχω μείνει πιστός σε αυτό. Δεν απορρίπτω, όμως, το ενδεχόμενο να συνεχίσω στη βιομηχανία, δεδομένου ότι η φύση της δουλειάς μου θα παραμείνει η έρευνα. Ζούμε σε μια εποχή που η βιομηχανία ανταγωνίζεται τα πανεπιστήμια και τα ινστιτούτα στο επίπεδο της έρευνας σε συγκεκριμένους τομείς. Παρότι προτιμώ για την ώρα να μείνω περισσότερο στην Αμερική, είμαι ανοιχτός στο ενδεχόμενο να γυρίσω Ευρώπη, πέρασα συνολικά έξι χρόνια στην Αγγλία. Άλλες χώρες, όπως η Ολλανδία ή η Ελβετία μου φαίνονται πολύ ενδιαφέρουσες επιλογές.

Τι θα συμβούλευες έναν νέο φοιτητή που θέλει να ασχοληθεί σήμερα με την έρευνα;

Καλό κουράγιο! Τα ελληνικά πανεπιστήμια, πάρα τις παθογένειές τους, έχουν πολύ καλό πυρήνα ως προς το γνωστικό επίπεδο. Οπότε:
1. Εκμεταλλευτείτε τα ‘όπλα’ που έχετε διαθέσιμα τώρα, δηλαδή φροντίστε να μάθετε όσα περισσότερα μπορείτε από τα μαθήματα. Ένα πράγμα είναι να περάσεις το μάθημα και άλλο πράγμα είναι να μάθεις. Κάντε το δεύτερο.
2. Τα περισσότερα τμήματα δίνουν την επιλογή της προπτυχιακής διπλωματικής εργασίας. Ειλικρινά αυτό είναι ένα δώρο για τους/τις μελλοντικούς/ές ερευνητές/τριες. Είναι μια ευκαιρία να δουλέψετε σε ερευνητικές εργασίες και να πάρετε εμπειρία. Επίσης, να πάτε Erasmus.
3. Γενικώς προτείνω τις αλλαγές και τις μετακινήσεις. Καλό είναι να μην μένετε σε ένα εργαστήριο/πανεπιστήμιο μόνο, αλλά να πάρετε εμπειρίες από διαφορετικούς ανθρώπους και μέρη.
4. Εννοείται πως για διδακτορικό τουλάχιστον, προτείνω το εξωτερικό. Ακόμα κι αν θέλετε να γυρίσετε Ελλάδα μετά, το εξωτερικό θα σας δώσει πολλές εμπειρίες. Μόνο και μόνο η δυσκολία του να αλλάξεις περιβάλλον στα 22-25 σου, μετράει πάρα πολύ στο πώς σκέφτεσαι και πράττεις.
5. Να είστε φιλόδοξοι! Να στοχεύετε ψηλά! Να κάνετε αιτήσεις σε μεγάλα και διεθνώς γνωστά πανεπιστήμια. Αυτό θα σας βοηθήσει πάρα πολύ αν θέλετε μεγάλες θέσεις στα πανεπιστήμια του εξωτερικού.
6. Να είστε ευέλικτοι. Πολλές φορές σχηματίζουμε μια νοερή ‘τέλεια’ γραμμή για το τι πρέπει να κάνουμε στη ζωή μας. Στην πραγματικότητα, όμως, μπορεί να μην γίνεται να ακολουθήσουμε αυτή την ‘τέλεια’ γραμμή. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα απογοητευτούμε ούτε ότι θα πέσουμε σε κατάθλιψη και θα τα παρατήσουμε. Συνεχίστε την προσπάθεια. When life gives you lemons, make lemonade!

Από το περιοδικό @up, τεύχος 21